Beatrijs'' biecht

Het probleem van de oorspronkelijkheid van de zgn. “biecht” (vv. 865-1038) in de Middelnederlandse Beatrijslegende wordt in dit boek vanuit verschillende gezichtshoeken onderzocht. Eerst wordt m.b.v. een objectieve stijlanalyse die uitsluitend op meetbare gegevens berust (de objectieve stilistiek van C. Bureau, de lexicale statistiek van Ch. Muller e.d.), nagegaan of het slot van het gedicht stilistisch afwijkt van het eerste deel. Dankzij de narratieve semiotiek (Propp, Greimas, Courtès, Brémond en Dundes) worden vervolgens de status van het biechtproces en zijn plaats in de verhaalstructuur nader omschreven. Ten slotte wordt de legende geplaatst in de literair-historische context waarin ze ontstaan is en die haar eigenaardige morfologie zou kunnen verklaren. Deze studie is in eerste instantie bedoeld als inleiding tot de stilometrische ontleding van middeleeuwse teksten maar die richt zich tevens tot al wie een bijzondere interesse heeft voor de geestelijke epiek.